viernes, 19 de octubre de 2012

O Concello realiza traballos de recuperación da Fonte da Fama
08/10/2012  - Fonte: Concello de Ponteareas
O Concello de Ponteareas continúa a desenvolver o programa de recuperación daqueles elementos que forman parte do seu patrimonio etnográfico ou que teñen un especial significado para os veciños e veciñas.
Os traballos céntranse nestas datas, na recuperación da Fonte da Fama situada a carón da estrada N-120 a altura do barrio da Ponte. A fonte, obra do mestre Cerviño, é un dos elementos artísticos máis salientables do Concello polo que era preciso “non só a súa rehabilitación, senón tamén unha mellora do entorno no que se atopaba de cara a súa posta en valor”.
Así pois a Fonte da Fama será rehabilitada mantendo o seu entorno en pedra que será limpado de cara mellorar o aspecto global da zona, que será dotada de iluminación e axardinamento, sen restarlle protagonismo á obra do mestre Cerviño.
Lembremos que, dentro destes traballos de recuperación do patrimonio tradicional de Ponteareas, o Concello recuperaba a denominada Fonte da Calle de Abaixo, moi utilizada aínda hoxe en día pola veciñanza, que foi dotada dun entorno axeitado, do mesmo xeito que reconstruía a Cruz da Picaraña ao ser un lugar de especial significado para os ponteareáns.
Eses mesmos traballos, lembra o alcalde González Solla, “tamén se fixeron en distintas parroquias ponteareás que puideron, grazas a esta iniciativa, recuperar as súas fontes e os seus lavadoiros tradicionais e que son parte da súa propia historia, como foi o caso das actuacións desenvolvidas en Xinzo, Santiago de Oliveira e San Lourenzo de Oliveira entre outros”.
Finalmente, Salvador González Solla salientou que, dentro das posibilidades do Concello, se seguirá traballando nesta liña xa que a recuperación, mantemento e posta en valor das nosas sinais de identidade e dos elementos históricos, culturais e etnográficos do municipio “non é mais que manter e poñer en valor a nosa historia e a nosa identidade como pobo”.

FONTE DA NOTICIA SACADA DE TODOCONDADO.COM

LXXXIII aniversario do Pasodoble Puenteareas


Noticias, Pontacóns quiere oler bien

Los vecinos exigen al Concello que obligue a Ecocelta a tomar medidas correctoras

Un grupo de vecinos de Pontacons, ayer, en el barrio donde se producen los olores.  // D. P.
Un grupo de vecinos de Pontacons, ayer, en el barrio donde se producen los olores. // D. P. 

La declaración como imputado del alcalde de Ponteareas, Salvador González Solla, por haber denegado la licencia de actividad a la empresa de abonos Ecocelta, reactivó una polémica aletargada en el municipio y los vecinos de Pontacóns mueven ficha de nuevo para exigir al Concello que la empresa tome medidas correctoras ante los malos olores que produce en algunas ocasiones. Además culpan a "determinados partidos" de haberles dejado solos.

GABINO PORTO - PONTEAREAS La asociación de afectados constituida por vecinos de Pontacóns, en Padróns, solicitaron ayer públicamente que el Concello de Ponteareas y las autoridades medioambientales competentes obliguen a la empresa fabricante de abonos Ecocelta, ubicada en las proximidades de sus viviendas, a tomar medidas correctoras ante los olores espontáneos de esta planta.
Ninguno de los vecinos -un grupo de ellos explicó los problemas existentes- están en contra de la actividad de la empresa "pero queremos que no existan olores, ni vertidos, ni ninguna molestia", explica María José Aguilera. De hecho afirman que la empresa funcionó sin olores los primeros años pero sospechan que al incorporar a su proceso lodos de depurada y residuos orgánicos de todo tipo que dicen ver entrar en la planta se generaron los problemas.
Aguilera, y los demás vecinos reconocen que la planta no huele mal siempre, pero cuando se produce el olor, este es nauseabundo. El barrio está formado por 25 viviendas y son esas 25 familias las que están afectadas.
"Queremos dejar claro que el problema afecta a la totalidad de las viviendas del barrio y no solo a las dos en las que residen familiares del concejal, Andrés Sampedro, que como vecinos del barrio y ciudadanos de Ponteareas tienen exactamente el mismo derecho a quejarse que las 23 viviendas restantes", afirma la presidenta de los afectados en alusión a las criticas del BNG, que acusó al alcalde de favorecer los intereses de los familiares de su concejal.
Los vecinos culpan a "determinados partidos" de haberles dejado solos. Aseguran que el alcalde y concejales del PSOE fueron a comprobar los olores cuando les requirieron "pero otras formaciones optaron por la utilización partidista".
"Los vecinos tenemos que vivir literalmente atrincherados en nuestros domicilios, no podemos tender la colada porque los olores penetran y obligan a que tengamos que volver a lavar, no podemos disfrutar de nuestras parcelas de terreno, no podemos abrir las ventanas para ventilar nuestras viviendas, no podemos disfrutar de una comida al aire libre porque el olor cuando se produce es insoportable".
Los vecinos piden a políticos "como es el caso del Señor Represas, portavoz del BNG, que viva una temporada en las mismas condiciones que nosotros hacemos diariamente". "Dudamos mucho que después, siga manteniendo la misma postura que ahora defiende, porque no han querido comprobar nuestras denuncias".
Además de los olores, los vecinos denuncian también vertidos, ante el Concello y ante el Seprona y afirma que la empresa ya fue sancionada por la Confederación Hidrográfica en dos ocasiones y posee un nuevo expediente abierto".
El gerente de Ecocelta, Sergio Quiroga, asegura que "los que se dicen llamar afectados carecen de credibilidad. "La realidad es que el TSXG y la Xunta han desmentido esas denuncias", indica. "Incluso algunos de esos afectados están imputados en el juzgado por un delito de coacciones y contra la imagen de Ecocelta, por la persecución ejercida contra la empresa", añade.
Quiroga recordó que el TSXG dictó una sentencia en la que se dice textualmente que "la empresa fue harto inspeccionada" y que "los sucesivos informes realizados por el correspondiente personal técnico autonómico acreditan no solo el cumplimiento de las correspondientes medidas correctoras impuestas por el ejercicio de la actividad a Ecocelta sinó inclusive el normal ejercicio de la misma sin que se detectasen "in situ" aquellas eventuales infracciones denunciadas".
Respecto a los olores, Ecocelta recuerda que el informe de los técnicos de Medio Ambiente de la Xunta de 1/12/2010 dice textualmente que "en ninguna de las doce inspecciones realizadas a Ecocelta se detectaron olores" y añaden "que los únicos olores que se perciben son de la granja de pollos", existente en la zona.

 

miércoles, 10 de octubre de 2012

A Batalla de Anceu, ano 825, andalusís contra galaicos, I parte.


Situámonos no ano 825 da nosa era, na parroquia de Anceu, Ponte Caldelas, moi pretiño do encoro das Eiras, exactamente no lugar de Chan de Vilariño, onde tamén lindan as parroquias de Forzáns e Vilán (Fornelos de Montes). Aquí foi onde foi freada a primeira "aceifa" ou campaña de saqueo importante dirixida polo poder musulmán de Córdoba contra o territorio Galaico. Para comezar neste interesante recuncho da historia da nosa terra e da cal apenas hai información na rede, a que simplemente menciona a batalla. Pois imos comezar polo antecedentes a esta campaña.

ANTECEDENTES

Indo máis o pasado, no ano 711 da nosa era a Península Ibérica estaba baixo poder da tribo xermana dos Visigodos, que despois de conquistar o Reino Suevo da Gallaecia e expulsar os bizantinos de terras do sur fixéranse co total control. Pero no 711 atravesaban unha gran crise social, saídos dunha guerra civil interna onde gañou os seguidores do actual e último rei, Don Rodrigo, pola contra os derrotados partidarios witizanos buscaron axuda nun poderoso novo poder relixioso, social e militar xurdido en terras de Arabia e expandido ata o norte de África, os musulmáns. 


Estes últimos vendo a debilidade do reino Visigodo e a inestabilidade social e as continuas revoltas internas, cruzaron o estreito de Xibraltar e derrotaron os Visigodos na batalla do río Guadalete (tamén se di que foi no Barbate) no mesmo ano 711, morrendo Don Rodrigo nesta. Este foi o fin do reino Visigodo e a península pasaría a ter outro amos, os musulmáns.

Exército musulmán.


Pasados un século destes acontecementos, practicamente a totalidade da península atopase en poder musulmán, aparte disto, Abd al-Rahman I O Fuxido, proclamase emir independente de Córdoba, e dicir, que o estado musulmán da Península Ibérica faise independente do resto de estados musulmáns. Tan só, por estes anos, na franxa montañosa do norte que comprende dende o Mediterráneo ata Cantabria, máis a franxa do noroeste peninsular atopase gobernado por pequenos reinos e líderes locais cristiáns.

 Estatua de Abd al-Rahman I en Almuñecar.



Achegándonos a fecha da batalla, o Emir actual de Al-Andalus (nome que déronlle os musulmáns a Península Ibérica que evolucionou en Andalucía) era Abd al-Rahman II, bisneto do fundador clan Omeia en Córdoba.


En canto o noroeste neste século existían dous tipos de poderes. Por un lado o poder centralizador do Reino de Asturias, corte fundada por Don Pelaio despois de vencer os musulmán no ano 722 en Covadonga. Pola contra na parte máis occidental, nas terras galaicas de antiga herdanza sueva, a vida o parecer non cambiara moito, e posiblemente o contrario do que nos ensinan actualmente moitos libros, a vida dos habitantes destas terras era practicamente igual a época sueva.


As terras galaicas o parecer estaban divididas en pequenas comunidades independentes unhas das outras, unhas baixo pequenos poderes locais e líderes, mentres que outras o poder era a igrexa e o clero, con sés episcopais coma a de Iria Flavia. Estes pequenos gobernos non querían perder seus privilexios nas súas terras ante a ameaza do poder expansivo e centralizador da corte asturiana, polo que as relacións entre estes e os monarcas ástures era un constante tira e afloxa. Como mencionan moitos autores, e posible que nas primeiras repoboacións ástures en terras galaicas como Lugo ou Tui, non fosen repoboacións en si, senón máis ben campañas militares para acabar con eses poderes locais herdeiras do pasado e centrar o poder na corte asturiana.


De ser así, os pequenos nobres galegos e clero, eran en si case que propios reis das súas terras e rexeitaban tanto do poder centralizador ástur como musulmán, protexidos polas montañas e frondosos montes pasaran case inadvertidos nos desenlaces políticos do resto da península.

ANO 825, ANCEU

Recordar antes do momento da loita, que no ano 800 en terras galaicas descubrise a tumba do apóstolo Santiago, polo que estás terras comezan a gañar importanza e influenza, cousa que os musulmáns non lle interesaba en absoluto.


Posiblemente foi este un dos motivos, polo que o emir Abd-Rahman II decide enviar unha forte aceifa de castigo contra Galiza, despois de que en veráns anteriores arrasara as terras de Alava. Galiza ata o momento era unha terra pouco coñecida para os musulmáns, pola que mostraran tamén pouco interese, pois que sepase só no primeiro momento da conquista un pequeno grupo de bereberes instalaranse no sur dela por un tempo moi curto.


Pero trala relevanza que estaba collendo por mor da tumba do apóstolo, era o momento de mostrarlle os galaicos cal era o único poder real na península. Para esta aceifa o emir escolleu dous afamados guerreiros andalusís, irmáns de sangue e irmáns na guerra, tratábase de Al-Abbas e Malik. Na mesma campaña tamén tentaban infrinxir un forte golpe o rei asturiano da época, Afonso II o Casto, o cal fomentou o camiño de Santiago e conseguiu unha certa unidade cos galaicos.

Seguindo o camiño chamado hoxe en día "portugués", que naquela sería o camiño que os peregrinos mozárabes farián para ver a tumba santa, Abd al-Rahman II divide o exercito en dous batallóns, un dirixido por Al-Abbas que foise por terras do Bierzo e adentrarianse en Galiza por vías que lindan con Lugo, este sería derrotado tamén por tropas galaicas preto do río Naharón en Chantada, posiblemente aquí si chegaria axuda das tropas do rei Afonso. 
En canto o outro continxente que é o que nos interesa, o de Malik, foise cara o norte pola antiga vía pola costa, cruzou o Miño en terras tudenses e seguramente remontou o curso do Tea e logo do seu afluente o Borbén ata terras case de Fornelos de Montes.


Alí a orillas do río Oitavén, seguramente algún día do verán do 825 tiveron a noticia de que había continxentes galaicos esperando por eles nas altas ladeiras da ribeira do lado de Ponte Caldelas. Estes continxentes e posible que a súa táctica será enganar e emboscar o exercito de Malik, para iso utilizarían o coñecemento do terreo. Tamén posiblemente estarian formados na súa maioría por lugareños dos redores e algunhas forzas máis reunidas dende outras terras. Seu líder, según os veciños actuais debíase chamar Vilariño ou algún nome similar, pois din que alí foi onde gañou a batalla e morreu na mesma Vilariño, que se atopa aterrado nunhas pedras do mesmo lugar, de hai o nome do lugar actual, "Chan de Vilariño"...

Detras da carretera, a zona coñecida como Chan de Vilariño, Anceu.
PD: Aqui remata a primeira parte da Batalla de Anceu, proximamente publicarase a segunda co desenlace da batalla e que prexuizos trouxo esta sobre a historia, saúdos!!