miércoles, 30 de mayo de 2012

A festa tradicional da "corrida do galo"

A "corrida do Galo" era unha tradicional festa págana popular, aínda que nalgúns recunchos do val do Tea aínda celebrase como no serán de Toutón, na maioría das parroquias xa esta desaparecida e practicamente esquecida. Esta antiquísima festa pode ser orixe de moitos simbolismo de herdanza da cultura galaica, como o famoso galo de Portugal orixinario de Barcelos (preto de Braga).

 No concello varias parroquias aínda a celebraban fai menos de 50 anos atrás, encontrando información da de Fozara que a describían os arqueólogos Jose Manuel Hidalgo Cuñarro e Fernanado Javier Costas Goberna a finais dos 70 cando foron facer un estudo do castro da Cidade de Caneira na mesma parroquia, a descrición di así.

Non fai moito tempo, cerca do lugar onde se sitúa o castro estudado, celebrábase unha tradicional festa págana, que consistía en sacrificar o galo máis fermoso da parroquia da forma seguinte: 
Primeiro se recollían gran cantidade de laranxas bravas, que se levaban o lugar onde celebrase o festexo, onde, despois de haberse colocado tódalas persoas en círculo, soltábase o galo e se procedía a "laranxear o galo". 
A continuación, a un dos mozos asistentes o sacrificio vendábanselle os ollos. Procedíase a aterrar o galo deixando só a cabeza fora e pondo o mozo a tres pasos del armado con un pau, co que debía darlle o golpe de graza, dándolle tres oportunidades para acertar, sendo sustituido por outro se non o conseguía. 
O final a comisión organizadora comíase o galo. O remate do sacrificio do animal , a comisión tiña preparadas unhas coplas satíricas atacando, nunha gran brincadeira, os defectos e actos de determinados veciños da comunidade parroquial. 

Esta festividade que describen celebrábase no entroido.
Na imaxe, celebración da conmemoración do "xuízo do galo" no entroido da parroquia de Prado.


Nesta festa tamén había variantes según as parroquias como en Toutón e Padróns. Nesta última, a variante era que o galo en vez de aterralo colgábase dun pau. Pola contra en Toutón tiña máis variantes, pois semella con máis antigüidade, primeiro se collía o galo máis fermoso e bravo da parroquia, despois se escollían un rei e unha raíña entre os xovenes máis agraciados. Despois se laranxeaba o galo e mandábase un xoven cos ollos tapados a tentar darlle a cabeza do galo aterrado, pero coa variante de que o golpe de graza tíñallo que dar o rei da festa. Por último saian a relucir as coplas satíricas do testamento do galo.

Na imaxe, nenos correndo o galo no serán da parroquia de Toutón, Mondariz.

Outras parroquias pola contra pese a que dende mediados do século pasado foise perdendo esta festa polo seu "paganismo" ou pola perda de tradicións das novas xeracións, foron recuperando esta tradicional festividade como o caso de Toutón e actualmente Prado, que a recuperou no 2011. Nestas novas celebracións xa non sofren o animal, simplemente e simbólico e fai pouco máis que xogar cos nenos. Pola contra engadíronse outras actividades como xogos populares e tradicionais.

Recordar que esta festividade estaba presente en moitas zonas da Galiza, sobre todo nas terras do sur preto da costa e norte de Portugal. Pero hai moito máis, pois na Bretaña na zona de Autrein, son varios os galos que se aterran ata o pescozo, e logo mortos coa súa sangue se marcan as catro esquinas da casa nova na cidade. Isto quere dicir, que existira ou non o que se chamou "cultura celta", esta e unha mostra máis entre o parecido e semellante que foron as chamadas culturas do norte do Atlántico ou célticas.

No video a corrida do galo da parroquia de Cobres, en Vilaboa nos anos 70.

miércoles, 9 de mayo de 2012

Interesante votarlle un ollo

Blogue Destrucción do patrimonio Galego dende o 2.000 o 2.003
http://destruccionpatrimonio-patinho.blogspot.com.es/

lunes, 7 de mayo de 2012

Actualidade: El Seprona descubre en dos naves 15 toneladas de cadáveres de animales.

Estaban almacenados en una antigua empresa de curtidos de As Neves El Servicio de Protección de la Naturaleza (Seprona) de Vigo ha descubierto en el municipio pontevedrés de As Neves un gran almacén de cadáveres de animales domésticos y salvajes. Los agentes de la Guardia Civil localizaron en dos naves ubicadas a las afueras de esta localidad, en una antigua empresa de curtidos, alrededor de 15.000 kilos de cuerpos que se presume que proceden en su mayor parte de mascotas que particulares depositan en clínicas veterinarias, perreras, centros de hípica o mataderos. Los cuerpos se almacenaban sin autorización ni documentación para acreditar su destrucción de acuerdo con el reglamento comunitario, según pudieron comprobar los miembros de la investigación. Las pesquisas realizadas les llevaron también hasta el municipio de Salceda de Caselas (Pontevedra), donde localizaron un total de 160 animales muertos en las instalaciones de una empresa relacionada con el mundo animal en el momento en el que iban a ser cargados en un camión. Los ejemplares se encontraban frescos y en estado de descongelación, sin que los responsables pudiesen acreditar autorización alguna para su almacenamiento. Del mismo modo, también se conservaban de manera irregular cuerpos sin vida de perros, gatos, jabalíes, jinetas y aves de pequeño tamaño.

Servicios veterinarios
En colaboración con los servicios veterinarios de la Xunta, los agentes procedieron a la intervención de todos los cuerpos, que fueron transportados hasta una planta ubicada en la provincia de Salamanca para su destrucción. El Seprona investiga ahora el riesgo para la salud pública y medioambiental que puede haber supuesto la gestión irregular de semejante cantidad de cadáveres de animales fuera de los cauces legales que están establecidos para su eliminación. La normativa califica como «subproductos animales» los cuerpos enteros o partes de ejemplares que no están destinados al consumo humano. Los restos hallados en ambas localidades se encuentran dentro de la categoría 1 , que es la que exige un mayor control en su gestión para impedir que se introduzcan en el mercado para regresar a la cadena alimenticia, puesto que muchos ejemplares pueden haber padecido enfermedades infecciosas o haber estado a tratamiento con medicamentos. La normativa obliga a su destrucción mediante la incineración.

FONTE: La Voz de Galicia.

viernes, 4 de mayo de 2012

Alerta, nos fumigan!!

ASPAPEL e Xunta planexan fumigar sobre espazos protexidos, ríos e vilas. Mapas das localizacións

 Fumigacions-Pontevedra4 de maio de 2012. ADEGA vén de coñecer as zonas propostas por ASPAPEL para desenvolver as fumigacións dos eucaliptais co tóxico Flufenoxuron nas provincias da Coruña (40 localizacións), Pontevedra (28 sitios) e Lugo (1 área).  Na documentación cartográfica, elaborada pola empresa Fitoaragón S.L., indícanse 69 áreas de 8 km de diámetro cada unha, denominadas "zonas de tratamento químico". Nelas localízanse as masas de eucaliptos máis densas e con maior afectación do gorgullo, mais tamén inclúen lugares habitados, cursos fluviais e mesmo espazos da Rede Natura 2000. Dada a toxicidade do principio activo e a enorme dispersión dos métodos aéreos, persoas, animais e mesmo biodiversidade ameazada estarán expostas ao veleno. ADEGA advirte á Xunta de que podería estar sendo cómplice, de seguir "avalando" estas prácticas, dun delicto contra a saúde das persoas e o medio ambiente.

Un importante número das áreas nas que están proxectadas as fumigacións inclúen territorio da Rede Natura 2000 no que están presentes, entre outras, especies protexidas de insectos a cuxa conservación obriga a Directiva 92/43 CEE e que tamén se verán afectados polo tóxico. Por exemplo, a bolboreta Euphydryas aurinia e o escarabello Lucanus cervus (vacaloura) están consideradas de interese comunitario e figuran no Anexo II da Directiva de Hábitats.
A maiores, as poboacións do lepidóptero Zerynthia rumina, considerada en perigo de extinción e do coleóptero Cerambyx cerdo (capricornio das aciñeiras, o escarabello máis grande de Galiza), vulnerábel, poderían sufrir os efectos das fumigacións. E alén dos insectos protexidos, tamén as aves insectívoras e os morcegos, entre outros, acusarían os efectos do veleno. FumigaPantinAtendendo á Lei 42/2007 do Patrimonio Natural e da Biodiversidade e á Lei 9/2001 de Conservación da Natureza calquera dano a estas especies podería ser constitutivo dunha falta moi grave e mesmo dun delicto penal, coa agravante de ser a propia administración quen o cometería.
Tivo en conta a Xunta a presenza destas especies protexidas, ameazadas e en perigo de extinción nas parcelas fumigadas, incluidas ou próximas a espazos protexidos? Considerou a Xunta os riscos das fumigacións sobre a saúde das persoas e a calidade dos recursos hídricos, dada a presenza nas "zonas de tratamento" de núcleos de poboación e cursos fluviais? Cal é a opinión da D. X. de Conservación da Natureza, da D. X. de Saúde Pública e de Augas de Galiza polo que atinxe ao envelenamento da auga?
A escandalosa submisión ao lobby do eucalipto que amosou a administración galega, corroborada por unha política forestal hiperpermisiva coas pasteiras e os seus intereses (Lei de Montes, Orde dos cultivos enerxéticos), non pode xustificar o envelenamento deliberado das persoas e o medio ambiente.